bu sana son şiirim...

Bu sana son şiirimdir Biliyormusun Hani o yeşil gözlerin var ya Ormanları kıskandıran Şimdi o gözler başkasına ait Bakmıyorlar eskisi gibi bana Sevmiyorum artık ben ormanları Yeşil olan alanları çimleri agaçları Çünkü sen yoksun o gözlerin Bana bakmıyorlar eskisi gibi Hıçkırıklara boguluyorum kendimi atamıyorum Kırlara çünkü seni hatırlatıyorlar Kapattım kendimi dört duvar arasına Kapattım kapıları kilit vurdum gönlüme Yasak koydum kalbime Zincirlere vurdum gönlümü                                                                sonu ayrılık sEwdim senİ söYLeMedm hiç bağlanMak isTemedİm Heb beN acı ÇekTim TeKrar çeKmek isTemedİm AyRıLdk şiMdi biLiyorsun biLemedİn değeRimi sİLiyoRsun Bir başKasını seWemezsin sewmek nedir biLemezsin Ayrıldık işTe Sen İsTedin Bu yoLu sen seçTin DuRma saKın koYuL yoLuNa döNüp baKma biLe arKana Git benden uzaKLara Çok uzaK diYarLara AsLa geri geLme Benden sewgi diLenme Onca ayın haTırına saKın beni aRama uNut arTık ağLama habeRini bana yoLLama Pişman oLDun biLiyorum arTık s                                    nasıl kıydık aşkımıza

İçime sinmiyor bu gidişin korkarım dönüşün olmayacak

ayrılık yaman çıkar korkarım bu defa bizi fena vuracak

kınası silinmeden kefeni biçilen gelin gibi duygularım

daha yedisinde darmadağın uykulardaki sabinin

kabusu gibi korkularım.



Ne olur susma bir şeyler söyle Azrail’in adaşı sensizliğim

Yavuz Sultan Selim´in sözlerinden daha keskin sessizliğin

bak bu gece matemimin birinci doğum günü

sensizliğimin onuncu yıl dönümü,

bitmeyen yaprak dökümü.